Επιτέλους μια ξεκάθαρη δήλωση

Επιτέλους μια ξεκάθαρη δήλωση από την αριστερά (ΚΚΕ), για τον ρόλο των "μεταναστών", στο κέντρο της Αθήνας.‏

Πατριωτικό Μέτωπο

Ακαδημίας 88

Αθήνα

Τηλ. Εκπροσώπου:

6980292626 begin_of_the_skype_highlighting              6980292626      end_of_the_skype_highlighting

www.pamet.gr

pametopo@gmail.com

Επιτέλους μια ξεκάθαρη δήλωση από την αριστερά (ΚΚΕ), για τον ρόλο των δήθεν οικονομικών, δήθεν διωκόμενων στις πατρίδες τους μεταναστών, πρακτόρων της τουρκικής ΜΙΤ: Παπαρήγα: «Δυνάμεις κρούσης και από τους ξένους, κατά του λαϊκού κινήματος».

Με μια δήλωση που σαφώς περιγράφει αυτό για το οποίο  το Πατριωτικό Μέτωπο εδώ και καιρό προειδοποιεί τον ελληνικό Λαό αλλά και τις «κοιμώμενες τον ύπνο του δικαίου» μη διεφθαρμένες πολιτικές δυνάμεις του τόπου, το ΚΚΕ, μέσω της πιο επίσημης οδού, της ίδιας της Γενικής Γραμματέας του Κόμματος, κ. Αλέκας Παπαρήγα, σαφώς μιλά πια για «στημένη προβοκάτσια στην οποία συμμετέχουν με τον «φερετζέ» του «αριστερού», υποτιθέμενοι «προοδευτικοί», και υποτιθέμενοι «οικονομικοί μετανάστες».

Επιτέλους ανοίγει και δημοσίως πια και από την αριστερά, ο φάκελος «Άγιος Παντελεήμονας» και «Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας», όπου η ζωή των Αθηναίων κατοίκων, έχει μετατραπεί σε κόλαση, από τις ανεξέλεγκτες δράσεις των συμμοριών, που στο όνομα του «Ισλάμ», ληστεύουν, βιάζουν, κλέβουν, απειλούν, σκοτώνουν Έλληνες, Ελληνίδες, αλλά και αλλοδαπούς, οι οποίοι βρήκαν καταφύγιο, για ένα κομμάτι ψωμί και λίγη αξιοπρέπεια, στο κέντρο της Αθήνας.

Το Πατριωτικό Μέτωπο, από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, συμμετείχε στις συνελεύσεις των κατοίκων του Αγίου Παντελεήμονα. Από την πρώτη στιγμή άκουσε και συμμερίστηκε το δράμα τους, συνέπραξε στις κινητοποιήσεις τους για το δικαίωμα τους σε μια «φυσιολογική ζωή» την οποία του την αρνείται το συγκεκριμένο σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα των «προοδευτικών» που κατοικοεδρεύουν στα Βόρεια Προάστια της Αθήνας. Ενός συστήματος που εκφράζεται από «αριστερούς», που η μόνη σχέση που έχουν με τους οικονομικούς μετανάστες και τα προβλήματά τους, είναι αυτή με την Αλβανίδα, ή Φιλιππινέζα υπηρέτριά τους, η με τον Πακιστανό ή Αφγανό κηπουρό τους.

Αυτό που ξεκάθαρα δήλωσε εδώ και δύο χρόνια περίπου, ο καθηγητής Ζουράρις, πως, άλλο ζήτημα είναι οι οικονομικοί μετανάστες και άλλο ζήτημα είναι αυτοί  που συστηματικά προώθησε η τουρκική μυστική υπηρεσία ΜΙΤ στην Πατρίδα μας και συγκεκριμένα στην Αθήνα και το ιστορικό της κέντρο, δικαιώνεται από κάθε πλευρά. Και έστω καθυστερημένα, η Γ. Γραμματέας του ΚΚΕ το υιοθετεί και παράλληλα το θέτει ξεκάθαρα υπόψη και του δικού της πολιτικού χώρου.

Ο ελληνικός λαός πρέπει ακόμη να καταλάβει πως δεν πρόκειται να «ιδρώσει το αφτί της»  κατοχικής συμμαχίας που κυβερνά τον τόπο, ούτε και πρόκειται να αλλάξει την πολιτική της και σε αυτό το ζήτημα. Το σχέδιό τους, ως πιστή υλοποίηση των επιταγών της νέας τάξης και της παγκόσμιας διακυβέρνησης της οποία υπηρετούν ο κ. Γ.Α. Παπανδρέου και οι συν αυτόν, τοκογλύφοι, ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΝΑΤΟ, ΙΣΡΑΗΛ, ΛΑ.Ο.Σ.-ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ, ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ και λοιποί και λοιποί συνεπικουρούντες, τύπου ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη: 1. Διάλυση του οικονομικού και κοινωνικού ιστού της χώρας. 2. Αποσάθρωση των δημογραφικών ισορροπιών σε βάρος των Ελλήνων και 3. «Καλλικράτης», για την πλήρη αυτονόμηση των περιφερειών της χώρας, με στημένους κομματικούς «ατζέντηδες» , εκπροσώπους της Νέας Τάξης, των τοκογλύφων και των διεθνών «λαμόγιων», με τελικούς στόχους την εκποίηση του εθνοχώρου μας, σε Θράκη, Μακεδονία το Αιγαίο.

Παράλληλα, το Πατριωτικό Μέτωπο, εδώ και καιρό «ξελαρυγγίζεται» υπενθυμίζοντας σε κάθε κατεύθυνση πως βιώνουμε απαράλλαχτο το δράμα της Αργεντινής. Με τα ίδια ακριβώς φαινόμενα, σε όλο τους το πεδίο. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ξεχνάμε πως και εκεί, σε πλήρη και  αγαστή συνεργασία, σοσιαλιστές, νεοπερονιστές και συντηρητικοί, «κουβάλησαν» από την εχθρική για αυτούς χώρα Παραγουάη (βλέπε Τουρκία κλπ εχθρικές χώρες για μας), παραστρατιωτικούς και παρακρατικούς όπως οι «Κόνδορες», για να χτυπήσουν τις λαϊκές κινητοποιήσεις.  Και εκεί, τα σάπια και διεφθαρμένα μεγαλοκάναλα του Μπουένος Άιρες, έπαιξαν τον ίδιο βρώμικο, αντιλαϊκό και αντεθνικό ρόλο που παίζουν σήμερα και τα δικά μας, μέχρι τη στιγμή που ο αργεντίνικος Λαός περικύκλωσε το προεδρικό Μέγαρο και τα «μεγαλοκάναλά» τους, αναγκάζοντας τον Ντε Λα Ρούα, να φύγει με το ελικόπτερο από το προεδρικό μέγαρο και τους «μεγαλοδημοσιογράφους» να «βουλώσουν επιτέλους» την άθλια έμμισθη προπαγάνδα τους.

Το δράμα που βιώνει σήμερα και ο ελληνικός Λαός, θα πάρει τέλος, όπως και στην Αργεντινή, μόνο όταν επιτέλους η ραχοκοκαλιά του Λαού μας, οι εργαζόμενοι και η μικρομεσαία τάξη καταλάβουν πως πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Αυτό έγινε δυστυχώς μετά από κρουνούς αίματος στην Αργεντινή, αρκετά αργά, από το Πατριωτικό Κίνημα της χώρας τους. Όταν όλοι τους αποφάσισαν επιτέλους να πετάξουν τις κομματικές τους ταυτότητες στα σκουπίδια, να αφήσουν τα έγχρωμα, αριστερά δεξιά κλπ λάβαρα στο σπίτι τους και να πάρουν ως σημαία την σημαία της Πατρίδας τους.

Είθε ο ελληνικός Λαός να καταλάβει όσο πιο νωρίτερα γίνεται τι του σχεδιάζουν. Είθε να αντιληφθεί πως, όσο πιο σύντομα αποφασίσουμε να ενωθούμε σε μια δυνατή, πατριωτική, δημοκρατική φωνή, τόσα περισσότερα θα περισώσουμε από την Πατρίδα μας και τον Λαό μας, που οδηγούν στην καταστροφή, οι κάθε λογής νεοταξίτες, υποτιθέμενοι «προοδευτικονεοφιλελεύθεροι» παλιάνθρωποι.

Το Πατριωτικό Μέτωπο, μπροστά σε όλο αυτό το σκοτάδι της απελπισίας και της κατοχής που σκιάζει την χώρα μας, δηλώνει για μια ακόμη φορά, παρόν. Χωρίς υστεροβουλίες, σκοπιμότητες, «μεσσίες», «σωτήρες» και λοιπά «φρούτα» των επαγγελματιών πολιτικών και της αχρειότητάς τους. Και σε αυτό το ΠΑΡΟΝ, είμαστε πια υπόχρεοι όλοι μας.

H ΕΔΡΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

MILD CONTROL



H ΕΔΡΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

  Για να σταματήσουμε την οπισθοδρόμηση προς τον πολιτισμό και οικονομικό μεσαίωνα πρέπει να υπάρξει ένα πληροφορημένο κοινό. Υπό τις παρούσες όμως συνθήκες αυτό πρακτικά είναι αδύνατον. Μια αμάδα ιδιοκτητών Μέσων Μαζικής ενημέρωσης, όπως ο Ρόμπερτ Μέρντοχ, κατέχουν ήδη και λειτουργούν κάποια συστατικά στοιχεία του παγκόσμιου διχτύου επικοινωνιών που έχει τα χαρακτηριστικά ενός συστήματος Μέσων Ενημέρωσης τύπου <<Μεγάλος Αδελφός>>.
  Αγορές και συγχωνεύσεις θα ολοκληρώσουν το παγκόσμιο δίχτυο ελέγχου της σκέψης που θα παρέχει ειδήσεις και ελεγχόμενες πληροφορίες σε όλη την αναδυόμενη αυτοκρατορία. Ο ρόλος των Μέσων Ενημέρωσης θα είναι η εφαρμογή τεχνικών που έχουν μάθει από την διαφήμιση για να επιβάλλουν τις αλλαγές που απαιτούν τα σχέδια.
  Υπάρχουν μάλιστα εκδοτικοί οίκοι που αγοράζονται ή συγχωνεύονται από τις τεράστιες πολυεθνικές εταιρίες. Αυτό που είναι απαραίτητο είναι η ελευθερία του τύπου. Όσο περνούν τα χρόνια θα είναι όλο και πιο δύσκολο να εκδοθούν βιβλία που μιλούν εναντίον της Ελίτ και πιο εύκολο να προωθηθούν εκείνα που ευνοούν τον νέο εταιρικό φεουδαλισμό.
  Οι νέες εφευρέσεις της υψηλής τεχνολογίας για την παρακολούθηση των αντιδράσεων του λαού με τη μορφή του Μεγάλου Αδελφού σύντομα θα εισέλθουν στα σπίτια μας. Μέλη του κέντρου ερεύνης Ντέβιντ Σαρνόφ ανέπτυξαν ένα μηχάνημα που ονομάζεται <<παθητικός μετρητής ανθρώπων>>. Το μηχάνημα αυτό που έχει τις ιδιότητες του ανθρώπινου ματιού, θα είναι ικανό να αναγνωρίζει τα διάφορα μέλη μιας οικογένειας από τα χαρακτηριστικά του προσώπου. Μπορεί να τοποθετηθεί πάνω σε μια τηλεώραση και να καταγράφει τις αντιδράσεις των τηλεθεατών στις διαφημίσεις, τους προεδρικούς λόγους κλπ.
  Σήμερα στα δημόσια σχολεία της Αμερικής εισάγονται νέες τάσεις. Κλειστά κυκλώματα τηλεόρασης παραχωρούνται δωρεάν στα σχολεία και προβάλλουν επιλεγμένες ειδήσεις με διαφημίσεις προϊόντων που απευθύνονται αποκλειστικά στα παιδιά. Οι δυνατότητες για έλεγχο του νου αυξάνονται διαρκώς. Σήμερα οι γονείς δεν γνωρίζουν τίποτε για τον προγραμματισμό που πραγματοποιείται στα παιδιά τους. Τα παιδιά του σχολείου εξαναγκάζονται επανειλημμένα να ορκίζονται υποταγή στο υπάρχον κοινωνικό-οικονομικό σύστημα που βασίζεται σε φεουδαρχικές θέσεις.

Η ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

  Η ελευθερία του Τύπου έγινε σήμερα κάτι ιερό για τις Δυτικές κοινωνίες. Στην πραγματικότητα υπηρέτησε πιστά και συνεχίζει να υπηρετεί τους λίγους, σαν ένας άλλος Δούρειος Ίππος.
  Αυτοί που θεωρούν πως τα Μέσα Ενημέρωσης της Δύσης είναι τα πιο ελεύθερα του κόσμου έχουν παραβλέψει ένα πολύ σημαντικό παράγοντα. Σχεδόν όλα τα Μέσα Επικοινωνίας από τους δορυφόρους έως τα τηλεοπτικά δίκτυα και τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, όπως και τις αλυσίδες των εφημερίδων και οι μεγαλύτεροι εκδοτικοί οίκοι, κατέχονται από την οικονομική Ελίτ. Τα Μέσα Ενημέρωσης της Δύσης κατέχονται από μια πολύ μικρή ομάδα μεγιστάνων των Μέσων. Το γεγονός αυτό είναι τόσο εκτεταμένο ώστε δεν υπάρχουν ειδήσεις που δεν χειραγωγούνται.
  Τα προγράμματα που αφορούν ντοκιμαντέρ για την Ελίτ και τις πολιτικές της διατηρούν την ψευδαίσθηση της ελευθερίας του λόγου. Οι πολιτικοί εργάζονται στενά με τους ιδιοκτήτες των Μέσων Ενημέρωσης για να προωθήσουν τις πράξεις της Ελίτ και την πολιτική της στο κοινό. Οι δύο αυτές ομάδες εργάζονται μαζί για να φέρουν εις πέρας τα εξής:
1) Να πείσουν το κοινό πως η Δύση έχει το καλύτερο δυνατό κοινωνικό σύστημα που ονομάζουν <<Δημοκρατία>> όμως δεν είναι παρά φεουδαρχία.
2) Να προετοιμάσουν το κοινό για τις μελλοντικές πράξεις και πολιτικές της Ελίτ.
3) Να υπερασπιστούν και να δικαιολογήσουν τις πράξεις και τις πολιτικές αυτές.
4) Να υπονομεύσουν και να κηλιδώσουν αυτούς που επικρίνουν τις πολιτικές της Ελίτ.
5) Σε περιόδους εκλογών να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσον που έχουν στα χέρια τους για να εκλεγούν οι πολιτικοί της Ελίτ.
  Για να πετύχουν οι ανώτερω στόχοι, οι ομάδες των Μέσων Ενημέρωσης χρησιμοποιούν κάθε ψυχολογικό κόλπο.

ΧΡΗΣΗ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΝΟΥ

  Από όλες τις ψυχολογικές τεχνικές που χρησιμοποιούνται, οι πιο ελκυστικές αλλά λιγότερο προφανείς είναι αυτές που εμφανίζονται όλο και πιο συχνά στα Μέσα Ενημέρωσης και υποσυνείδητα προγραμματίζουν το κοινό να αποδεχθεί την Ελίτ. Έτσι η κατάσταση του μυαλού του κοινού επιτρέπει στην Ελίτ να συνεχίσει την εκμετάλλευση των εθνικών και διεθνών πηγών ανενόχλητη.
  Οι ιδιοκτήτες των Μέσων Ενημέρωσης εργάζονται για να προγραμματίσουν το μυαλό μας. Είμαστε όλοι μας ανάπηροι διότι είναι αδύνατον να ανατρέψουμε μέσα σε μια νύχτα όλα αυτά τα χρόνια της πλύσης εγκεφάλου.
  Η αναγνώριση των τεχνικών είναι το πρώτο βήμα για να απελευθερωθούμε από τις επιδράσεις τους. Κάποια παραπλανητικά θέματα επαναλαμβάνονται διαρκώς σε σημείο που οι περισσότεροι πολίτες να έχουν υποταχθεί στο υποσυνείδητο μήνυμα. Ας δούμε κάποια από αυτά τα παραπλανητικά μηνύματα:
1. Ο καθένας μπορεί να πλουτίσει ή να γίνει πρόεδρος, πρωθυπουργός κλπ. Κάθε πολίτης της Δύσης πιστεύει πως η <<Δημοκρατία>> του είναι η χώρα της ευκαιρίας. Από τα 250 εκατομμύρια Αμερικανών, για παράδειγμα, μόνον ένας μπορεί να γίνει πρόεδρος κι έτσι πρακτικά κανείς στην Αμερική δεν μπορεί να γίνει πρόεδρος.
  Επειδή μόνον οι υποψήφιοι της Ελίτ χρηματοδοτούνται και υποστηρίζονται από τα Μέσα Ενημέρωσης, αυτοί είναι που καταλήγουν στον προεδρικό θώκο.
2. Οι βασιλείς βρίσκονται στα φώτα της δημοσιότητας. Με τον τρόπο αυτόν η ανισότητα θεωρείται κάτι φυσικό. Δεν είναι περίεργο για ένα κράτος που υποτίθεται πως δεν θέλει έναν βασιλιά ή μια βασίλισσα να έχει εφημερίδες και περιοδικά με άθρα που διαρκώς αναφέρουν τον Πρίγκιπα Κάρολο ή τα καινούργια φορέματα της Βασίλισσας; Φυσικά και είναι, τα Μέσα όμως πάντοτε πρόσφεραν απεριόριστη υποστήριξη στην Βρετανική μοναρχία κι έτσι το πράγμα δεν φαίνεται καθόλου περίεργο. Με τον τρόπο αυτόν μας υπενθυμίζουν διαρκώς πως υπάρχουν κάποιοι συνάνθρωποι μας που έχουν στην κοινωνία θέση βασιλική.
  Η διαρκής αναφορά στους βασιλείς της Ευρώπης δεν είναι παρά μία έξυπνη μάσκα που κρύβει έναν ύπουλο προγραμματισμό: να μας εξοικειώσει με τις οικονομικές και ταξικές ανισότητες και διακρίσεις.
  Ο όρος <<βασιλικός>> περιέχει στοιχεία ανωτερότητας τόσο οικονομικής όσο και κοινωνικής. Το γεγονός πως στις αρχές της Τρίτης χιλιετίας υπάρχουν άνθρωποι που κύπτουν μπροστά σε συνανθρώπους τους αποδεικνύει την επιτυχία της φεουδαρχίας και την δύναμη των τεχνικών της. Κυρίως στη Βρετανία ο προγραμματισμός είναι τόσο επιτυχημένος ώστε οι Μάζες αποδέχονται ένα σύστημα κάστας που βασίζεται στον κληρονομικό πλούτο και την εξουσία. Τρέφουν εξαναγκαστικά ένα κοινό με βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά και τηλεοπτικές εκπομπές με θέματα που σχετίζονται με τις βασιλικές οικογένειες. Αυτός είναι ένας τρόπος προγραμματισμού του εγκεφάλου. Για  να σταθεροποιήσουν την αντίληψη των <<πιο ίσων από τους άλλους>> στην εθνική ψυχή επιβάλλουν αυτήν την θεματογραφία.
3. Κάθε βαθμός οικονομικής ανισότητας είναι αποδεκτός. Υπάρχει στο παρόν σύστημα κάτι που να μπορεί να αποτρέψει τον ίδιο βαθμό διανομής πλούτου που γνωρίσαμε στην φεουδαρχία, να ξανα συμβεί στις σύγχρονες <<δημοκρατίες>>;
  Η απάντηση είναι όχι. Η αλήθεια είναι πως προγραμματιστήκαμε με τρόπο ώστε να αποδεχόμαστε κάθε βαθμό οικονομικής ανισότητας ως αναμφισβήτητο κανόνα του πολιτικο-οικονομικού συστήματος. Η ελευθερία μας λοιπόν εξαρτάται από την ικανότητα να αποδεχόμαστε τον προγραμματισμό και την τρέλλα αυτή.
  Το επίπεδο εκπαίδευσης και εξασφάλισης περίθαλψης καθορίζεται από την οικονομική κατάσταση του καθενός. Για ένα μεγάλο ποσοστό του λαού οι οδοντιατρικές υπηρεσίες όπως οι νομικές και η ιατρική φροντίδα γίνονται απρόσιτες.
4. Οι υποψήφιοι της Ελίτ αποφεύγουν να λάβουν ξεκάθαρη θέση στα ζωτικά θέματα. Προτιμούν να χρησιμοποιούν ψυχολογικά κόλπα για να αποπροσανατολίσουν το κοινό. Σε κάθε ευκαιρία προσπαθούν να φωτογραφηθούν ανάμεσα σε μια θάλασσα από σημαίες, ενώ εκφωνούν πατριωτικούς λόγους τη στιγμή που οι μπάντες παίσουν τον Εθνικό Ύμνο. Θα ήταν ένα αστείο θέαμα αν το θύμα της πλύσης εγκεφάλου δεν είχε οδηγηθεί σ΄αυτήν την θλιβερή κατάσταση. Το πράγμα πήγε τόσο μακριά ώστε ο Τζώρτζ Μπούς έφθασε στο σημείο να φωτογραφηθεί σ΄ένα εργοστάσιο που κατασκεύζε σημαίες. Ο εκάστοτε πρόεδρος και πολυάριθμοι άλλοι, δομούν μια υποσυνείδητη εξίσωση στο μυαλό του κοινού:
<<Αν απορρίψεις τον Πρόεδρο τότε απορρίπτεις τη σημαία, το έθνος, το στρατό, τους βετεράνους που βρίσκονται στα αναπηρικά καροτσάκια, την αστυνομία και κάθε άλλο πατριωτικό σύμβολο με το οποίο φωτογραφήθηκε>>.
  Η Ελίτ πάντοτε χρησιμοποιούσε τον πατριωτισμό ως μέσον για την αυτόματη νομιμοφροσύνη στην καθεστηκυία τάξη, δηλαδή στο οικονομικό και κοινωνικό σύστημα. Η υποταγή στη φεουδαρχία δεν είναι πατριωτισμός.

ΟΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

  Ας δούμε τώρα ορισμένες από τις τεχνικές που χρησιμοποιούν τα Μ. Ε. Για να δούμε όμως πίσω από την ομίχλη την εξωτερική πολιτική, θα μας βοηθήσουν κάποιες βασικές πληροφορίες.
  Η εξωτερική πολιτική τις Ελίτ γίνεται κατανοητή εάν αναγνωρίσουμε το γεγονός πως κάθε πολιτική σχεδιάζεται για να βοηθήσει την Ελίτ στην σύγχρονη αποικιοκρατκή εκμετάλλευση.
  Υπάρχουν λοιπόν 5 βασικές τακτικές:
1. Η προστασία των υπαρχόντων επενδύσεων στο εξωτερικό (Κουβέιτ, Παναμάς, κλπ.)
2. Η δημιουργία νέων ευκαιριών εκμετάλλευσης (Μεξικό, Χώρες του πρέην Σοβιετικού μπλόκ).
3. Η υποστήριξη των άλλων αποικιοκρατικών συμμάχων (Οι ΗΠΑ βοηθούν την Αγγλία με τα Φόκλαντς και την Γαλλία με το Βιετνάμ).
4. Η προστασία του υπάρχοντος πολιτεύματος της χώρας που βρίσκεται υπό αποικιοκρατική εκμετάλλευση, για να μην υιοθετήσει Σοσιαλιστικό ή Κομμουνιστικό σύστημα (Γουατεμάλα, Χιλή, Σαλβαδόρ).
5. Η αποσταθεροποίηση και η ανατροπή αντι-Αμερικανικών ή Αριστερών κυβερνήσεων και η εγκαθίδρυση κυβερνήσεων - μαριονετών που θα προστατεύσουν τις ευκαιρίες εκμετάλλευσης (Ιράν, Νικαράγουα, Κούβα, Αγκόλα).
  Επειδή γίνεται όλο και πιο δύσκολη η εκμετάλλευση των ανθρώπων στην Αμερική εξ αιτίας της αυξανόμενης πίεσης από συνειδητούς πολίτες, οι εταιρείες στην Αμερική επιβάλλουν στρατηγικές για την εκμετάλλευση του 2ρου και 3του κόσμου. Για παράδειγμα, χώρες όπως η Ν. Κορέα με κομμουνιστικό παρελθόν, δέχθηκαν να εισρεύσουν δισεκατομμύρια δολλάρια στην οικονομία τους, ώστε να δημιουργηθεί το κατάλληλο ιδεολογικό πλαίσιο που θα ευνοεί τον καπιταλισμό και θα ισχυροποιήσει τους δεσμούς με την Δυτική Ελίτ. Επειδή όμως οι άλλες χώρες είδαν το Αμερικάνικο όνειρο9 να γίνεται ψευδαίσθηση και εφιάλτης, όλο και λιγότερες χώρες απδέχονται την τακτική αυτή.
  Εγωηστές και άπληστοι δικτάτορες παραδοσιακά επιτρέπουν στους Δυτικούς Καπιταλιστές να εκμεταλλεύονται τις ανθρώπινες πηγές της ανοργάνωτης χώρας τους, αλλά και τις φυσικές πηγές, περιφρονώντας θέματα οικολογίας και μακρόχρονες επιδράσεις.
  Συχνά καλείται η Παγκόσμια Τράπεζα να δώσει τα δώρα της σε τέτοιους γάμους, δίδοντας επιχορηγήσεις ή δάνεια με μικρό επιτόκιο. Στο σημείο αυτό εμφανίζεται τουλάχιστον μια αεροπορική ή μια ναυτική βάση. Αυτό είναι ένα ιδιαίτερα ελκυστικό σενάριο για τους δικτάτορες που χρησιμοποιούν τον αντιδημοκρατικό δικτατορικό τους έλεγχο.
  Μερικές φορές μια χώρα που κατέχει πηγές πλούτου, στρατηγική γεωγραφική θέση ή φθηνή ανοργάνωτη  εργασία ή κάποιο άλλο προτέρημα, δεν επιθυμεί να σχετιστεί με την Δυτική Ελίτ. Ίσως αισθάνονται πως δεν θα τους παράσχουν μια μακροχρόνια ανάπτυξη στη χώρα ή σκέπτονται πως μπορούν να βρούν μια καλύτερη συμφωνία αλλού. Στις περιπτώσεις αυτές η Δυτική Ελίτ μπορεί μυστικά να προσφέρει μια δελεαστική πρόταση υποστήριξης σε άλλα  ισχυρά στοιχεία μέσα στη χώρα. Σχεδόν πάντα βρίσκεται ένας πρόθυμος συνέταιρος που γίνεται ο νέος δικτάτορας και αποκτά την απαραίτητη στρατιωτική υποστήριξη για να παραμείνει στην εξουσία αρκετό χρόνο ώστε να ολοκληρωθεί η συνεργασία.
  Ο σχεδιασμός που απαιτήται στις πιο σοβαρές διεθνείς υποθέσεις γίνεται από το Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας αλλά και από πανίσχυρες οργανώσεις όπως η Τριμερής Επιτροπή, οι ομάδες μελέτης όπως η εταιρεία john Birch και το ινστιτούτο Μπρούκινγκ στην Ουάσινγκτον.
  Την εκτέλεση του σχεδίου αναλαμβάνει η CIA, o εκτελεστικός βραχίονας αυτών των διαφόρων ομάδων σκέψης που έχει τα μέσα για να οργανώσει και να χρηματοδοτήσει καλυμμένα κάθε παραστρατιωτική ομάδα ή ατομική επιχείρηση, όπως αυτή του Όλιβερ Νόρθ. Η καλυμμένη φύση της CIA την κάνει θαυμαστό εργαλείο στα χέρια της Ελίτ, όταν θέλει να επιβάλλει στρατηγικές που δεν μπορούν να σταθούν ωομικά ή είναι αντιπαθητικές στο λαό. Κ'αποιοι από αυτούς τους γάμους συμφέροντος είναι γεγονότα κοινωνικώς δυσάρεστα διότι προκαλούν αιματηρές συγκρούσεις.
  Ας δούμε τώρα μερικές από τις τεχνικές:

Ο ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΛΥΨΗΣ ΤΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΜΟΝΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΕΛΙΤ

  Πρώτα απ΄όλα η πολυφωνία στα Μέσα Ενημέρωσης περιορίζεται από την μείωση του αριθμού των εφημερίδων που φθάνουν να είναι μια σε κάθε πόλη. Η ποικιλία των τηλεοπτικών καναλιών είναι παραπλανητική όταν έρχεται η ώρα της κάλυψης των ειδήσεων, κυρίως όταν εμπλέκεται το επίσημο κυβερνητικό πρακτορείο ειδήσεων.
  Ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης προετοιμάζεται  για να δώσει την κυβερνητική άποψη στα γεγονότα και μια ομάδα ανταποκριτών οφείλουν να θέτουν σωστές ερωτήσεις. Όταν πρόκειται για στρατιωτική δράση συνοδεύουν τον ομιλητή ένας ή δύο στρατηγοί με σχεδιάγράμματα, χάρτες κι ένα τριαντάλεπτο βίντεο. Πάντοτε απουσιάζει το φίλμ που γυρίστηκε στο σημείο των συγκρούσεων ή οι φωτογραφίες που παίρνουν οι ανεξάρτητοι φωτο γράφοι όταν η δράση λαμβάνει χώρα σε κάποιο απομονωμένο σημείο της Κίνας ή της Ρωσίας
  Η κάλυψη της εισβολής του Παναμά είναι ένα κλασικό παράδειγμα: Για σχεδόν 3 μέρες τα Μ. Ενημ. έδειχναν στους Αμερικανούς το ίδιο φίλμ. Τα Αμερικάνικα συνεργεία των Μ. Ενημ. έφθασαν στον Παναμά, στην πραγματικότητα όμως κρατούντο όμηροι σε μια από τις Αμερικάνικες Βάσεις, όπου και δέχοντο εγκεκριμένες ειδήσεις από την κυβέρνηση ή παρουσιάσεις πο οργάνωνε η κυβέρνηση. Τις δύο πρώτες ημέρες τουλάχιστον υπήρξε μια πλήρης συσκότιση όσον αφορά την εισβολή στον Παναμά. Η Ελίτ αρνήθηκε να επιτρέψει στα Αμερικάνικα Μ. Ενημ.να αναφέρουν πως ολόκληρα τετράγωνα της πόλης βομβαρδίστηκαν και πως οι κάτοικοι του Παναμά οδηγήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης για να μην αμυνθούν εναντίον των δυνάμεων εισβολής. Είδαν τις ταραχές στην πλατεία Τιεν Αν Μεν και δεν είδαν ποτέ την εισβολή στον Πάναμα που απέχει μόλις μια ώρα από την Αμερική. Η κυβέρνηση μπορεί όποτε θέλει να επιβάλλει απαγόρευση στην ελευθερία του Τύπου, κυρίος όταν η ελευθερία αυτή είναι περισσότερο επιθυμητή. Η λογοκρισία αυτή έχει την αναμφισβήτητη σφραγίδα μιας φεουδαρχικής ολιγαρχίας!
  Μήπως ο Τύπος παραπονιέται; Σπάνια διότι είναι ένα τμήμα της κάλυψης. Οι διαμαρτυρίες θέτουν σε κίνδυνο την Ελίτ και την οικογένειακή της ασφάλεια. Η περιορισμένη κάλυψη γίνεται κυρίως για τον έλεγχο των πρώτων εντυπώσεων.
  Οι περισσότεροι άνθρωποι δημιουργούν μόνιμες εντυπώσεις για κάθε ξένο που γνωρίζουν βασιζόμενοι στις πρώτες εντυπώσεις. Το ίδιο συμβαίνει με τις ειδήσεις κι αυτό είναι το μυστικό πίσω από τις ειδήσεις των 30 δευτερολέπτων. Για να μεγιστοποιηθούν οι επιδράσεις χρησιμοποιείται η τεχνική της <<Κοινής Γνώμης>>.

Η ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ

  Όταν τα Μέσα Εημέρωσης πρέπει να αναφερθούν σε θέματα ενοχλητικά για την Ελίτ ή για τους κυβερνητικούς λειτουργούς της, τότε χρησιμοποιούν την δύναμη μεταδίδοντας προσεκτικά προετοιμασμένα δελτία ειδήσεων τα οποία τυπώνουν οι εφημερίδες, ανακοινώνουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί και τα ραδιόφωνα και ακολουθούνται από <<έρευνες της Κοινής Γνώμης>>. Οι  τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί ζητούν από τους τηλεθεατές και τους ακροατές μετά τον βορβαδισμό της πλύσης εγκεφάλου που κάνουν, να καταγράψουν τις αντιδράσεις τους όσον αφορά τις ειδήσεις που μετέδωσαν. Οι θετικές αντιδράσεις τους μεταδίδονται σχεδόν άμεσα στο κοινό. Η ευκολία με την οποία οι έρευνες αυτές παραχαράσσονται δεν είναι προφανής.
  Αν για παράδειγμα τηλεφωνήσουν τρεις και οι δυο υποστηρίζουν την υπόθεση ενώ ένας διαφωνεί, ο σταθμός θα μεταδώσει πως η έρευνα έδειξε πως διπλάσιοι πολίτες υποστηρίζουν την κυβερνητική πολιτική.
  Δεν είναι μόνον αυτό, αλλά για να μεγιστοποιήσει τις επιδράσεις η Ελίτ έχει ξοδέψει μεγάλα χρηματικά ποσά για να καταγράψει τη χώρα από πόρτα σε πόρτα και να μάθει τις πεποιθήσεις κάθε νοικοκυριού. Με άλλα λόγια θα ήταν σχετικά εύκολο να οδηγήσει τους ερευνητές στα συγκεκριμένα νοικοκυριά και να καταγράψει την ανταπόκριση που θέλει.
  Οι έρευνες γνώμης βοηθούν να πειστούν οι πολίτες που δεν πήραν ακόμη την απόφασή τους. Ένα μεγάλο ποσοστό ικανοποιείται να συμφωνεί με την πλειοψηφία. Η χρήση ερευνών γνώμης είναι στην πραγματικότητα έλεγχος της σκέψης.
  Σε κάθε γεγονός το μυστικό της επιτυχίας της τεχνικής αυτής είναι να ζητηθεί από το κοινό η αντίδραση του αμέσως μετά την έρευνα ή την παραπληροφόρηση ή μια κατάλληλα χρωματισμένη άποψη του γεγονότος που γράφτηκε ειδικά για να προκαλέσει αισθήματα πατριωτισμού και νομιμοφροσύνης.
  Η τεχνική αυτή χρησιμοποιήθηκε πολύ αποτελεσματικά ό9σον αφορά την εισβολή στον Παναμά για να αποκτηθεί μια διαδεδομένη υποστήριξη από το Κοινό, όχι μόνον για την εισβολή σε μια άλλη χώρα, αλλά και για την από αέρος απόπειρα δολοφονίας της κεφαλής της χώρας αυτής.
  Το γεγονός πως η Αμερική τοποθετούσε κυβερνήσεις-μαριονέτες για να ελέγχει την Διώρυγα του Παναμά ήταν ένα θέμα συζήτησης που απουσίαζε χαρακτηριστικά. Το γεγονός πως η συμφωνία που επέτρεπε στα Αμερικανικά στρατεύματα να καταλάβουν τον Παναμά επρόκειτο σε λίγα χρόνια να εκπνεύσει, δεν αναφέρθηκε καθόλου στον Τύπο.
  Όσον αφορά την εισβολή στον Παναμά και άλλα γεγονότα σαν κι αυτό, ο Τζεφ Κοέν, διευθυντής μιας ομάδας επιτήρησης των Μέσων Ενημέρωσης που έχουν τη βάση τους στη Νέα Υόρκη αναφέρθηκε περιληπτικά στο ρόλο που παίζουν τα Μέσα:
  <<Τα Αμερικάνικα Μέσα Ενημέρωσης... χρησιμοποιούν πατριωτικές και σωβινιστικές μεθόδους για να εξηγήσουν τον κόσμο και μετά κάνουν σφυγμομέτρηση των ακροατών και των τηλεθεατών για να πάρουν πατριωτικές και σωβινιστικές γνώμες που ανακυκλώνονται σε έναν ατελείωτο κύκλο από σημαίες που ανεμίζουν>>.

Η ΠΩΛΗΣΗ ΚΑΚΩΝ ΠΡΟϊΟΝΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ <<ΛΕΞΕΩΝ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ>>

  Ένα καλό παράδειγμα της τεχνικής αυτής εξαπάτησης χρησιμοποιήθηκε στην εισβολή στον Παναμά. Η επιχείρηση ονομάστηκε <<Επιχείρηση Δίκαιη Υπόθεση>>. Όταν οι Αμερικανοί στρατιώτες αντιμετώπισαν ένα <<περιβάλλον πλούσιο σε στόχους>>, αυτό σήμαινε πως έπρεπε να πυροβολήσουν στο πλήθος. Η λέξη όμως <<πλούσιο>> είχε μια αυτόματη υποσυνείδητη επιρροή.
  Ο όρος <<χειρουργικό χτύπημα>> χρησιμοποιείται διότι το χειρουργικό δημιουργεί θετικούς συνειρμούς με γιατρούς και σωτηρία ζωής. Οι πύραυλοι ονομάστηκαν <<ειρηνοποιοί>> μια προφανής εξαπάτηση. Για να δικαιολογήσουν την οικονομική και στρατιωτική βοήθεια σε μια ομάδα άγριων μισθοφόρων δολοφόνων, που ως συνήθως είναι οι άνεργοι στρατιωτικοί δήμιοι των δικτατόρων, αναφερόμενοι ευφημιστικά προς αυτούς τους ονόμασαν <<αγωνιστές της ελευθερίας>>. Αυτοί οι αγωνιστές δέχθηκαν δημόσια αλλά και καλυμμένη βοήθεια από την CIA, πολιτική και οικονομική υποστήριξη, όπως και μια εκστρατεία πλύσης εγκεφάλου από τα Μέσα Ενημέρωσης. Αυτό είναι ένα σενάριο που παίζεται συχνά σε περίπτωση δικτατορίας. Η Αμερική δίνει διαρκώς χρήματα σε ομάδες σαν τους Κόντρας, σε χώρες του 2ου κόσμου όπως είναι η Νικαράγουα για να διατηρήσουν μια οικονομική και κοινωνική αναπηρία μέσω ενός παρατεταμένου πολέμου. Έτσι αποφεύγουν το έργο να ξαναχτίσουν οικονομίες που καταστράφηκαν από τον πόλεμο.
  Τα Δυτικά Μέσα Ενημέρωσης αναφέρουν πως το νέο σύστημα δεν λειτουργεί, πως ο λαός θα ήταν καύτερα να παραμείνει κάτω από τον προηγούμενο δικτάτορα και πως έχουν χάσει την ηθική τους και είναι ανυπόμονοι με τους νέους ηγέτες. Ορισμένα από αυτά μπορεί να είναι αλήθεια, είναι όμως ακριβώς αυτό που θα πετύχει η Αμερική όταν επέμβει.

ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

  Τα Μέσα Ενημέρωσης συνήθως επιτρέπουν να διαρρεύσουν πληροφορίες τις οποίες δεν αναφέρουν ξανά. Η έλλειψη της σωστής έμφασης όσον αφορά την σοβαρότητα στις συνέπειες της οικονομίας της χώρας είναι προφανές πως υπονομεύει την σχετική σημασία των γεγονότων. Η επίδραση που έχει η κλοπή δισεκατομμυρίων δολαρίων από την οικονομία μια χώρας του 2ου Κόσμου είναι ένα γεγονός τόσο σοβαρό , όσο ο βορβαδισμός των βιομηχανιών σε κάθε μεγάλη πόλη της χώρας αυτής. Αυτού του τύπου η αγριότητα είναι χειρότερη από κέθε είδους αποικιοκρατική εκμετάλλευση με εξαίρεση ίσως την συμπεριφορά των Ισπανών κατακτητών στην Νότια Κεντρική Αμερική'
  Η Αμερικάνικη ενοχή στην λεηλασία των άλλων χωρών έχει συμβεί σε πολλές περιπτώσεις και πρέπει να αναγνωριστεί ως σταθερό δόγμα της Αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής. Η αρπαγή του πλούτου που συνέβη όταν ο Στρατηγός Κι εγκατάλειψε το Νότιο Βιετνάμ, όταν ο Μπεϊμπι Ντοκ εγκατάλειψε την Αϊτή και όταν ο Φερδινάρδος Μάρκος εγκατέλειψε τις Φιλιππίνες, είναι λίγα από τα πρόσφατα παραδείγματα. Η Αμερική επίσης βοήθησε τον Τσαν Κάϊ Σεκ να <<μετακομίσει>> πολλούς από τους θησαυρούς τέχνης της Κίνας,και να αδειάσει τις αποθήκες της Κεντρικής Τράπεζας της κίνας,  όταν οι κομμουνιστές ήλθαν στην εξουσία στα 1949
  Δυστυχώς η κλοπή  των θησαυρών μιας ξένης χώρας είναι μια ακόμη από τις πολλές τακτικές που χρησιμοποιεί η Ελίτ για να πάρει στα χέρια της τις οικονομίες των κυβερνήσεων που μόλις δημιουργήθηκαν , μετά από την αποπομπή των δικτατόρων της.

Συνεχίζεται,..

Ο ΠΑΣΟΚικός "Καλλικράτης"

ΠΑΜ: Ο ΠΑΣΟΚικός "Καλλικράτης" είναι ένα ακόμη νεοταξίτικο σχέδιο. Αρνούμαστε να τον υπηρετήσουμε.‏

Πατριωτικό Μέτωπο

Ακαδημίας 88

Αθήνα

Τηλ. Εκπροσώπου:

6980292626 begin_of_the_skype_highlighting              6980292626      end_of_the_skype_highlighting

www.pamet.gr

pametopo@gmail.com

ΠΑΜ: Ο ΠΑΣΟΚικός «Καλλικράτης» είναι ένα ακόμη νεοταξίτικο σχέδιο. Αρνούμαστε να τον υπηρετήσουμε.

Σε ανακοίνωσή του στις 10 Μαίου, το Πατριωτικό Μέτωπο είχε χαρακτηρίσει τον «Καλλικράτη» ως «καταστροφή του ιστορικού ιστού των τελευταίων 3.000 χρόνων της ιστορίας της ελληνικής κοινωνίας». Ζητώντας παράλληλα από τους ΠΑΣΟΚονεοταξίτες που κυβερνούν τον τόπο, να σταματήσουν αμέσως την διαδικασία αλλαγής του χάρτη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης της Πατρίδας μας.

Σήμερα, με δηλωμένη την καταστροφική αποφασιστικότητα των νεοτσολάκογλου, νεοοθωμανών, νεοραγιάδων «ατζέντηδων» των τοκογλύφων, μετά την διάλυση του οικονομικού ιστού της χώρας, να προχωρήσουν και στην υδροκεφαλαιοποίηση των εξουσιαστικών δομών του κομματικού-νεοταξίτικου μηχανισμού τους σε ολάκερη τη χώρα, το δίλημμα στις επερχόμενες περιφερειακές εκλογές, φαντάζει δυσεπίλυτο. Και όντως, το δίλημμα που έχουν θέσει για μια ακόμη φορά ενώπιον του Ελληνικού Λαού με τον «Καλλικράτη», οι αλλότριων και πέραν των εθνικών ορίων και συμφερόντων εκφραστές του ΔΝΤ των τοκογλύφων αλλά και του «Καλλικράτη», είναι μία ακόμη πρόταση για «εκκόλαψη του αυγού του φιδιού» που εδώ και καιρό προετοιμάζουν. Και να γιατί:

1. Ο «Καλλικράτης» είναι ένα ακόμη χτύπημα στην ήδη ανάπηρη, υποτιθέμενα «αντιπροσωπευτική» δημοκρατία της Πατρίδας μας. Μετατρέπει τον παραδοσιακό θεσμό του έχοντος ονοματεπώνυμο εκπροσώπου της τοπικής εξουσίας, σε ένα απρόσωπο εξουσιαστικό υποκείμενο, με ελαχιστοποιημένη τη δυνατότητα του πολίτη να έλθει σε επαφή μαζί του. Γκρεμίζοντας έτσι την ανθρώπινη σχέση επιβράβευσης, αλλά και κριτικής της τοπικής εξουσίας, η οποία για χιλιετηρίδες ήταν το θεμέλιο αλλά και η συγκολλητική ουσία, στων «Ελλήνων τις Κοινότητες». Ένας ισχυρός θεσμός, που κράτησε τον Λαό και το Γένος ζωντανό, κάτω από δύσκολες συνθήκες, σκλαβιάς, τυραννίας και μαρτυρίων.

2. Ο «Καλλικράτης» δίνει στον κομματικό Περιφερειάρχη τη δυνατότητα να παράγει «ελέω νέας τάξης» τετελεσμένα μέσω «δημοψηφισμάτων». Μια δυνατότητα υποτιθέμενων μηχανισμών εξυπηρέτησης της «άμεσης δημοκρατίας», τους οποίους μηχανισμούς, αφενός μεν τους αρνείται επίμονα στον Λαό το κεντρικό διαχειριστικό σύστημα που κυβερνά τον τόπο, (πχ δημοψηφίσματα για το μνημόνιο, το όνομα τον Σκοπίων, τις ταυτότητες κλπ) ενώ από την άλλη παραδίδονται εν λευκώ, σε απόλυτα ελεγχόμενα από το κομματικό-νετοταξίτικο σύστημα, κέντρα εξουσίας. Τα οποία κέντρα, με δεδομένη τη σήψη και τη διαφθορά που διαποτίζει οριζόντια το πολιτικό προσωπικό της χώρας, μπορούν να αλλοιώσουν όχι μόνο την λαϊκή εντολή, αλλά και να παράξουν αποφάσεις καταστροφικές για την Πατρίδα και τον Λαό μας. Με τοπικούς-περιφερειακούς άρχοντες, οι οποίοι έχουν αποδείξει – όχι όλοι φυσικά - πως μπορούν πολύ εύκολα να υποκύψουν σε πιέσεις οργανωμένων συμφερόντων κατευθυνόμενων ακόμη και από ξένες μυστικές υπηρεσίες. Όπως φυσικά να υποκύψουν σε χρηματισμούς και σε υποσχέσεις για αναπαραγωγή της εξουσιαστικής τους υπόστασης, λόγω της αρρωστημένης δίψας τους για εξουσία και λοιπά γνωστά «φρούτα εποχής», τα οποία βιώνουμε καθημερινά εδώ και χρόνια στην τοπική αυτοδιοίκηση, από απίθανους αλλά και επικίνδυνους «τοπικούς άρχοντες» της συμφοράς, ιδιαίτερα στην ακριτική μας Θράκη.

Ως αντίλογος, ακούγεται φυσικά και το υποτιθέμενο αλλά βαθύτατα υποκριτικό επιχείρημα  του τύπου πως, «δίνεται στο λαό η δυνατότητα να ανατρέψει τα όποια σκοτεινά σχέδια» που μπορεί να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του ο κομματικός περιφερειάρχης. Ακόμη, ακούγονται επιχειρήματα πως ο «Καλλικράτης» θα βοηθήσει στον  «καλύτερο και αποτελεσματικότερο σχεδιασμό της περιφερειακής ανάπτυξης, στη μείωση των δαπανών για την περιφερειακή και τοπική αυτοδιοίκηση και στον εκσυγχρονισμό της περιφέρειας.

Οι απαντήσεις σε αυτού του είδους τα επικοινωνιακά τεχνάσματα, είναι τόσο απλές, όσο και καταλυτικές:

1. Ο Λαός, δεν έχει καμία απολύτως δυνατότητα να ανατρέψει τα όποια σκοτεινά μακροπρόθεσμα πλάνα των κομματικών, νεοταξίτικων σχεδιασμών. Και αυτό γιατί το πελατειακό-κομματικό σύστημα, είναι βαθειά ριζωμένο στο σώμα της κοινωνίας, τόσο με τις συντεχνίες, τα διαπλεκόμενα, τους εκβιασμούς και τις υποσχέσεις των κομματαρχών-ανθρώπων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όσο και από την αδυσώπητη προπαγάνδα των απόλυτα ελεγχόμενων ΜΜΕ. Παράλληλα, το απόλυτα αντιδημοκρατικό εκλογικό σύστημα επιλογής της τοπικής και περιφερειακής αρχής και του όποιου δημοτικού ή περιφερειακού του συμβουλίου, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για επιλογή υποψηφίου, έξω από το κομματικό πλέγμα. Μια πραγματικότητα την οποία είδαμε να αναπαράγεται ως «βαμπίρ», από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν, όχι μόνο στο κεντρικό διαχειριστικό πολιτικό σύστημα, αλλά και στην τοπική αυτοδιοίκηση.

2. Σε σχέση τώρα με το επιχείρημα του υποτιθέμενου καλύτερου σχεδιασμού για την  περιφερειακή ανάπτυξη, η Β’ Βαθμού νομαρχιακή αυτοδιοίκηση (ένα ακόμη εφεύρημα των νεοταξιτών) η οποία απέτυχε παταγωδώς σε όλους τους τομείς (αναπτυξιακούς, κοινωνικούς, προγραμματισμού κλπ), είναι η ζωντανή απόδειξη της ηλιθιότητας του επιχειρήματος αυτού των νεοταξιτών.  

Αναφορικά τώρα με την υφιστάμενη πραγματικότητα και απέναντι στο δίλημμα, για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσει ένας ενεργός πολίτης-πατριώτης, τις επερχόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, τα δεδομένα που ορθώνονται μπροστά μας, έχουν ως εξής:

1. Επιλογή της αποχής. Το Σύνταγμά μας δυστυχώς δεν προβλέπει ακύρωση των εκλογών, στην περίπτωση κατά την οποία ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών δεν επιλέξει να ψηφίσει. Μια ρύθμιση που κατοχυρώνεται συνταγματικά σε άλλες χώρες και η οποία καταγράφει ως όπλο του πολίτη την αποχή κατά του όποιου πολιτικού συστήματος, υποχρεώνοντάς το να επαναλάβει τις εκλογές ή να αναθεωρήσει την γενικότερη πολιτική του.  Έτσι θεωρητικά, ακόμη και ένα ελαχιστότατο ποσοστό των Ελλήνων πολιτών ψηφίσει, με δεδομένο τον πολιτικό «παχυδερμισμό» του κομματικού-πελατειακού συστήματος, κανενός εκ των επαγγελματιών πολιτικών το «αφτί» δεν πρόκειται να ιδρώσει. Θα συνεχίσουν να «διοικούν» και στο πιθανό «φτύσιμο» του πολίτη, θα δηλώνουν ανερυθρίαστα ότι «ψιχαλίζει».

2. Επιλογή λευκού-άκυρου. Και στις δύο περιπτώσεις, με δεδομένη την αντιδημοκρατικότητα του εκλογικού συστήματος, οι ψήφοι καταμετρούνται υπέρ του πρώτου ψηφοδελτίου. Υπό αυτήν την έννοια, η συμμετοχή στις κάλπες με λευκό ή άκυρο, είναι ουσιαστικά δήλωση της «υπακοής» στο σύστημα, αλλά ταυτόχρονα και δήλωση «αδυναμίας επιλογής». Μια αδυναμία η οποία εκλαμβάνεται από το πολιτικό σύστημα, ως αποδοχή της λογικής του «λιγότερου κακού», το οποίο είναι κατά κανόνα το πρώτο σε ψήφους κομματικό ψηφοδέλτιο.

Μπροστά σε αυτά τα διλλήματα, το Πατριωτικό Μέτωπο, ως ο έντιμος εκείνος πολιτικός φορέας ο οποίος θα πρέπει να τοποθετηθεί όσο πιο κρυστάλλινα γίνεται απέναντι στον Ελληνικό Λαό, έχει ήδη εδώ και καιρό ξεκαθαρίσει τη θέση του.

1. Οι κατά τόπους Πυρήνες του (πάντα στο πλαίσιο της αυτοοργάνωσης και αυτοδιάθεσής των, μια βασική αρχή της Διακήρυξης Αρχών του Κινήματος), έχουν σε αρκετές περιπτώσεις αποφασίσει να στηρίξουν τα ελάχιστα, πραγματικά ανεξάρτητα ψηφοδέλτια για τις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές. (Σε Μυτιλήνη, Φλώρινα, Καλαμάτα, Λιβανάτες Λαμία). Παράλληλα, αναπτύσσονται και σε άλλους Πυρήνες του Πατριωτικού Μετώπου συμμαχίες, για τη στήριξη ανεξάρτητων πατριωτικών ψηφοδελτίων, πάντα με βάση την αρχή του Κινήματος πως, οι Πυρήνες του λειτουργούν ανεξάρτητα και χωρίς κεντρική καθοδήγηση. Αλλά φυσικά και αυτονόητα με γνώμονα την σαφή άρνηση στήριξης των υποψηφίων (πράσινων, μπλέ, κόκκινων, ροζ και φαιοπράσινων οικολόγων) που ευαγγελίζονται τις επιλογές του ΔΝΤ, των νεοταξιτών, της διαφθοράς, του εθνομηδενισμού, του γενιτσαρισμού, του νεοοθωμανισμού και του νεοραγιαδισμού.

2. Στο επίπεδο της κεντρικής επιλογής, το Κίνημα, γυρνά τις πλάτες του στο νεοταξίτικο «Καλλικράτη» και εντείνει τις δράσεις και τις οργανωτικές του πρωτοβουλίες για την προετοιμασία του εν όψει των εθνικών εκλογών. Όπου με την πρότασή του, θα ζητήσει από τον Ελληνικό Λαό, την πλήρη ανατροπή του σημερινού πολιτικού σκηνικού, πάντα με βάση τις αρχές του για επιστροφή στην κοινωνία της αλληλεγγύης, και την υπεράσπιση του εθνοχώρου μας. Και φυσικά με την επιλογή του πολιτικού προσωπικού της Ελλάδας που οραματιζόμαστε, όχι με τη λογική της επιλογής των ημετέρων, αλλά της επιλογής των αρίστων.

Για το Πατριωτικό Μέτωπο ο νεοταξίτικος «Καλλικράτης», είναι μια ακόμη «μπόρα που θα περάσει». Ένα θλιβερό κατασκεύασμα της κατοχικής συμμαχίας που κυβερνά τον τόπο, το οποίο, όταν τα πράγματα μπουν στον δρόμο τους, δεσμευόμαστε να το στείλουμε από εκεί που ήλθε, επιστρέφοντας στην κοινωνία της Ελληνικής Κοινότητας, της διαπροσωπικής ανθρώπινης σχέσης λαού και άρχοντα, της αλληλεγγύης, της προσωπικής και εθνικής αξιοπρέπειας.

Αρνούμαστε λοιπόν να συμμετέχουμε σε αυτά που γίνονται για μας, χωρίς εμάς.

Ιστορική άσκηση‏

Ενδιαφέρουσα ιστορική άσκηση..

Επειδή δεν θυμόμαστε και πολλά από την στατιστική στο πανεπιστήμιο, και επειδή αυτό αποκλείεται να γίνει ποτέ θέμα στις πανελλαδικές εξετάσεις,

Άσκηση 1
Να βρεθεί:
Η πιθανότητα να συμβεί τρεις φορές σε 189 χρόνια ζωής του Ελληνικού κράτους στην ίδια χώρα, με πληθυσμό 8,000,000 (έστω) να γίνουν πρωθυπουργοί.

Παππούς, Γιος και Εγγονός της ίδιας οικογένειας.

Ξαναλέμε ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΟΧΙ ΜΙΑ !

Άσκηση 2
Να βρεθεί:
Η πιθανότητα να συμβεί επτά φορές σε 189 χρόνια ζωής του Ελληνικού κράτους στην ίδια χώρα, με πληθυσμό 8,000,000 (κατοίκων έστω) να γίνουν πρωθυπουργοί Πατέρας και Γιος.

Οι απαντήσεις

A) Aπό παππού σε γιο και εγγονό

O Δημήτριος Pάλλης (1844-1921) πέντε φορές πρωθυπουργός (1897, 1903, 1905, 1909 και 1920-21).

O γιος του Iωάννης (1878-1946) μια φορά (κατοχικός 1943-44).

Γιος και εγγονός ήταν ο Γεώργιος (1918-2006) μια φορά πρωθυπουργός ( 1980-81).

Aξίζει να σημειωθεί ότι Γ. Pάλλης ήταν και εγγονός πρωθυπουργού από τη μητέρα του (κόρη του Γ. Θεοτόκη).

 

O Γεώργιος Παπανδρέου (1888-1968) τέσσερις φορές πρωθυπουργός (1944, 1944-1945, 1963 και 1964-65 ).

O Aνδρέας Παπανδρέου (1919-1996) τρεις (1981-85, 1985- 89 και 1993-96).

Γιος και εγγονός είναι ο Γιώργος μόλις άρχισε την πρώτη θητεία.

 

 

 

O Διομήδης Kυριακός (1811-69) κατέκτησε το αξίωμα μια φορά (1863).

Tο ίδιο και ογδόντα χρόνια αργότερα (1949) ο εγγονός του Aλέξανδρος Διομήδης - Kυριακός (1875-1951)

Στην ίδια κατηγορία θα μπορούσε να προστεθεί άλλη μια περίπτωση.

Πρόκειται για τον Γεώργιο Kουντουριώτη (1782-1858) , που κάθισε στην καρέκλα μια φορά (1848)

και ο εγγονός του Παύλος (1855-1935) έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας (1924-1929).

 

 

 

B) Aπό πατέρα σε γιο

O Σπυρίδων Tρικούπης (1788-1873) υπήρξε ο πρόεδρος (πρωθυπουργός) του πρώτου νεοελληνικού υπουργικού συμβουλίου (1833).

O γιος του Xαρίλαος (1832-1896) διατέλεσε εφτά φορές πρωθυπουργός ((1875, 1878, 1880, 1882-85, 1886-90, 1892-3 και 1893-1895).

 

 

O Θρασύβουλος Zαΐμης (1825-1889) δυο φορές πρωθυπουργός (1869-70 και 1871).

O γιος του Aλέξανδρος οχτώ φορές πρωθυπουργός (1897, 1901, 1915, 1916, 1917, 1926, 1927 και 1928) και Πρόεδρος της Δημοκρατίας  (1929-1935).

Aς προστεθεί ότι ο Aνδρέας πατέρας του πρώτου και παππούς του δεύτερουείχε διατελέσει πριν την έλευση του Kαποδίστρια και μετά τη δολοφονία του πρόεδρος της «Διοικητικής Eπιτροπής Eλλάδος» (αξίωμα ανάλογο του πρωθυπουργού).

 

O Eλευθέριος Bενιζέλος (1864-1936) εννιά φορές πρωθυπουργός (1910-15, 1915, 1917-20, 1924, 1928-29, 1929-32, 1932, 1932-33, 1933) .

O γιος του Σοφοκλής ορκίστηκε πέντε φορές (1944 και κατά διαστήματα το 1950-51).

 

 

O Γεώργιος Θεοτόκης (1844-1916) τέσσερις φορές (1899-1901, 1903 και 1903-05) .

O γιος του Iωάννης (1880-1961) μια (1950).

 

αυτό έγινε ΕΠΤΑ ΦΟΡΕΣ σε 189 χρόνια!

ΤΕΛΙΚΑ ΕΧΟΥΜΕ "ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ;

Για τη δημοκρατία βέβαια δεν βάζουμε καν το χέρι μας στην φωτιά.

Eίμαστε το μόνο έθνος στην ιστορία που απαίτησε δυο φορές ξένο βασιλιά για να τον κυβερνήσει και τους εξόρισε σχεδόν όλους, μεταξύ άλλων, με το πρόσχημα ότι, σαν υπερήφανοι Ελληνες, δεν δεχόμαστε την κληρονομικότητα.

Είμαστε ή δεν είμαστε Εθνος ανισσόροπων ;.....

".Σ' αυτόν τον τόπο των παράλληλων μονόλογων,

όπου όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι.."

Γιώργος Σεφέρης (1900-1971)